Spawanie elektrodą wolframową w osłonie gazów obojętnych metodą TIG (141)

W ostatnich latach zauważalne jest coraz większe zainteresowanie urządzeniami do spawania TIG, choć sama metoda znana już jest od kilku ostatnich dekad. Z uwagi na rosnącą dostępność oraz wszechstronność zastosowania coraz więcej warsztatów rzemieślniczych i serwisów samochodowych zwraca się ku temu systemowi spawania. Jeszcze do niedawna na ich zakup pozwolić sobie mogły wyłącznie duże przedsiębiorstwa wyspecjalizowane w konkretnych pracach spawalniczych. Obecnie na rynku dostępne są spawarki o zróżnicowanym stopniu zaawansowania oraz w różnym przedziale cenowym. Różnorodność ta pozwala na dobór urządzenia zgodnie z potrzebami oraz możliwościami finansowymi praktycznie wszystkich zainteresowanych, a ich ceny rozpoczynają się już od ok. 2 tys. złotych. Wiąże się to jednak z koniecznością szczegółowego rozeznania wśród szerokiej gamy ofert w celu dokonania optymalnego wyboru zarówno pod kątem proponowanych rozwiązań technicznych jak i ceny. Proponujemy więc zapoznanie się z poniższym artykułem, który przygotowany został w formie krótkiego kompendium wiedzy i mamy nadzieję, że pomoże on wszystkim zainteresowanym zakupem w dokonaniu trafnego wyboru.

Źródła TIG doskonale sprawdzają się podczas prac przy spawaniu konstrukcji stalowych, pracach blacharskich, spawaniu elementów ze stopów aluminium takich jak felgi samochodowe, chłodnice, miski olejowe oraz wile innych.

Spawanie metodą TIG (od ang. tungsten inert gas) umożliwia łączenie prawie wszystkich metali oraz ich stopów przy zapewnieniu wysokiej jakości złączy spawanych. Proces spawania TIG polega na stapianiu brzegów elementów łączonych i spoiwa za pomocą ciepła wydzielającego się podczas jarzenia się łuku między elektrodą wolframową, a spawanym materiałem. Elektroda nietopliwa wykonana jest z wolframu lub jego stopów, a osłonę gazową stanowią gazy obojętne jak argon, hel lub ich mieszanki. Podczas spawania gaz osłonowy wydostając się przez dyszę chroni elektrodę wolframową, topiące się spoiwo oraz obszar spawania przed kontaktem z otaczającym powietrzem. Z uwagi na fakt, że temperatura topnienia wolframu jest wyższa aniżeli spawanych elementów, elektroda nie bierze udziału w tworzeniu złącza spawanego. W przypadku konieczności wypełnienia spoiny dodatkowym materiałem stosuje się druty w postaci prętów przy spawaniu ręcznym, bądź drutu na szpulach z wykorzystaniem specjalistycznych podajników w przypadku spawania zmechanizowanego. Spawanie TIG może przebiegać we wszystkich pozycjach.

Metoda TIG pozwala na łączenie wszystkich przewidzianych technologicznie do spawania stopów metali. Najczęściej wykorzystywana jest do spawania stali wysokostopowych, niskostopowych, żaroodpornych, stopów niklu, aluminium, tytanu, magnezu, miedzi i innych.

Do najważniejszych zalet poprawnie przeprowadzonego procesu spawania TIG zaliczyć można:

• bardzo wysoką jakość połączeń spawalniczych, które charakteryzują się estetyką wizualną oraz brakiem wad spawalniczych,
• możliwość łączenia prawie wszystkich metali i ich stopów,
• bardzo dobrą kontrolę nad jeziorkiem spawalniczym podczas spawania,
• w przypadku profesjonalnych urządzeń możliwość precyzyjnego ustawienia i kontroli wszystkich parametrów spawania,
• brak rozprysku,
• możliwość spawania z wykorzystaniem dodatkowego spoiwa, bądź bez jego udziału.

DALSZA CZĘŚĆ ARTYKUŁU